Meir kunst og bøker!

Det er flust å velge i når det gjeld bokpresentasjonar her i Berlin. Biblioteka har gratisarrangement, bokhandlane  med inngangspengar og ofte teatra også samt alle mulige organisasjonar og stiftelsar som har sine ting.
Eg var på eit fint organisert bokbad på Pablo Neruda-biblioteket i Friedrichshain. Det var stappa fullt så jammen godt at veninna mi Cordi hadde reservert billettar for oss.
Mulig også fordi forfattaren er ei kjent skodespelarinne og filmregissør som heiter Anna Brüggemann. Eg synest boktittelen er besnærande: "Wenn Nachts die Kampfhunde spazieren gehen". Kamphundane er kanskje mor og døtre i boka? Iallfall handlar ho om det velkjente temaet mor/dotter-relasjonen. Det var ei fryd å høre ho lesa fleire kapitlar frå boka, og eg skal foreslå at Deichman kjøper henne inn!

Så MÅ eg skrive om eit høgdepunkt så langt i opphaldet vårt: Ei blanding av opplesing og teater på ein lokal scene som heiter Wabe. Lokalet var større enn eg hadde forestilt meg og publikum benka seg i ein sirkel framfor scena som inneheldt to stolar, eit bord med glas og ei vinflaske og to manushefte. I Berlin er det ikkje uvanleg at framsyningar er litt seine med å byjra, ein ventar gjerne til 5-10 minutt over tida ( og folk kjem ofte også ruslande inn ei god stund etter det..). Da dei to skodespelarinnene kom var det med song: Hier kommt die Pippi Langstrumpf! 
Framsyninga var lesing av brev mellom Astrid Lindgren og den tyske operasongaren og politikaren Louise Hartung. Høres det litt langtekkeleg ut? Kanskje, men det var det motsette. 
Skodespelarinnene Jaqueline Maccaulay og Anna Stieblich les breva med slik innleving at vi kjente på alle følelsane desse breva klarer å uttrykke:
Gleda over å finne ei sjeleveninne, den forelska Louise sin eufori, lengsel, skuffelse, sinne og Astrid si meir reserverte, men også fascinerte undring over at ho kan bli gjenstand for slik ei tilbeding! Astrid har eit sjarmerande tysk forresten!
Dei kjente kvarandre frå midt på 50-talet til Louise døde i 1965, var på ferieturar saman og trefte kvarandre både i Berlin og Stockholm. Louise var pådrivar for å få ut bøkene til Astrid i Tyskland og i dag er ho ein feira, hylla og prisa forfattar her.
Eg har no tinga boka som framsyninga er basert på: "Ich habe auchgelebt : Briefe einer Freundschaft". Boka finst også på svensk, dansk og engelsk.

I Haus am Lützowplatz var eg på ei utstilling kalt Berliner Realistinnen, altså verk av utelukkande kvinnelege kunstnarar. I 1971 stilte 28 mannlege og ein kvinneleg kunstnar ut verka sine....
Her er nokre av dei eg synest utmerka seg

Florence Obrecht: Flaire des Picasso, 2020

Marion Eichmann: Lederhose 2-teilig, 2024. Papir, collage,

Birgit Dieker: Matrone, 2018. Denne synest eg er kosteleg!

Sonja Alhäuser: Kentaurin, 2025. Skulpturen er laga av Ziehmargarin ( som brukes til gjærbakst) og står inne i ein monter, bildet er avkorta)