Folk og bøker, og litt målarkunst

Noko av gleda med å prøve å bli flinkare til å snakke tysk er å koma i prat med folk., og det er mange hyggeleg her i Kiezen vår. Eit utruleg innhaldsrikt antikvariat ligg i Immanuelkirchstrasse. Werner heiter innehavaren og han har klart å opparbeide seg ei samling med mange spanande spesialitetar og raritetar og dette i løpet av kun 7 år. Innhaldsrik biografisamling også. Eg klarer jo ikkje å la vera å gå innom, og bonus er at vi får gode pratar. Han meiner at ein bør ha teft for å gjera gode kjøp, ikkje kjøpe inn i mengder og i hytt og ver. Han har god kontakt med kundane sine, men det ventar han eit stort arbeid no framover med å legge inn bøkene til internett-salg. Det er nok heilt nødvendig i våre dagar.
Eg kunne gjerne ha arbeidd her!
I vinduet såg eg ein biografi om Else Lasker-Schüler og ville ta ein titt på denne. Da plukka han fram 4 andre, deriblant ei vakker bok med brev som ho har skrive til venen, målaren Franz Marc og vice versa. Den måtte eg kjøpe! Marc og Lasker-Schüler lagar seg her ei fantasiverd der han blir kalla der blaue Reiter ( den blå ryttaren) og ho heiter Prinz Jussuf von Theben!
Dagen før hadde eg vore i Kupfersticksammlung og sett ei flott utstilling med Blaue Reiter-gruppa som han tilhørte. Vart skikkeleg betatt av mange av bildene her, så fargesterke!
Else Lasker-Schüler (1869-1945), er mest kjent som lyrikar, men har og skrive teaterstykke, essays og fortellingar.  Åse Marie Nesse har gjendikta eindel av dikta hennar i ei nydeleg samling: "Mitt blå klaver" som du kan finne på eit bibliotek nær deg eller som du kan få biblioteket til å tinge inn ( vi er så heldige, gratis!)
Men altså antikvariatet til Werner kan eg anbefale, ein svært hyggeleg mann!

Werner Fernengel

Mutabor: Antiquariat für schöne Bücher,

---

Immanuelkirche: Denne vakre kirka frå 1893 i nyromansk stil er åpen frå 14-16 og det er SIGFRIED som står og ønsker velkomen på sitt vennlege vis! Dette har han gjort Ehrenamtlich  (frivillig)  i mange år. Han er ein sann Norges-ven og har alltid på seg ei av mange strikkakofter han har kjøpt brukt i Norge! Denne dagen var det OL-kofta! Han reiste til Norge mange gongar da dottera med familie bodde i Stavanger, og kan ein god del norsk. Han les eit stykke i ei norsk andaktsbok kvar kveld og noterer ord og uttrykk. Dette er ein mann som ikkje på nokon måte er digital, han har ikkje mobil og er ikkje på nett.
Han set pris på ein prat både om Norge, politikk ( han er ein Ossi!), tru og familie. Interessant å høre om DDR-tida og det kunstnarlege livet hans om bildehoggar. Han gjev gjerne ut fne postkort gratis og eg overhørte at han også ga ei gratis bok om kirka til ei ukrainsk dame, ein uselvisk og menneskevenleg sjel.

​​

Immanuelkirche

Interiør i Immanuelskirche

Sigfried Wehrmeister

Eg var i Gemäldegalerie og såg ei utstilling som gjorde sterkt inntrykk på meg:
Von Odesa nach Berlin. Da russiske rakettar ødela store delar av Nasjonalmuseet i Odessa  5/11 2023 la dei tilsette ned ein kjempeinnsats for å redde unna verdifulle målari og sendte dei til ein annna by i Ukraina. Der var imidlertid lagringsmåten så dårleg at direktøren tok kontakt med Staatliche Museen zu Berlin for å høre om dei kunne oppbevare dei.
Desse er no utstilte i Berlin, og det på ein måte som er veldig berørande. Det er først en video frå museet der vi ser alle aktivitetane dei hadde der før krigen, skoleklassar, omvisingar, glade barn som dansar, så er det bombing og stillheita etterpå.
Odessa var historisk ein blomstrande havneby med mange nasjonalitetar, mange jødar. Eit godt tips for å lesa om folk i den jødiske ghettoen er Isaak Babels :Fortellinger fra Odessa. Ganske burlesk og blomstrande, glimrande omsett av Marit Bjerkeng.
Museet har mange arrangement i tillknyting til utstillinga, i det heile tatt er det stor merksemd om Ukraina her i Berlin, det er jo også mange her som har flykta hit, dessutan var det nok mange også før krigen, t.d er frisøren vår ukrainsk ( ho elskar forresten Norge og er her kvar sommar!).

Øverst frå venstre: Inngangen til utstillinga. Inni utstillinga er det montert eit teppe med bilde frå museet i Odessa. Til høgre: Bakveggen er eit foto som er teke etter bombinga. Nederst eit målari av Friz Thaulow: Ein bekk ( trur han har mange versjonar av denne?)